Wokół tytułowej katarynki Bolesław Prus umieścił dwie postaci: dojrzałego, szanowanego i statecznego mężczyznę oraz małą dziewczynkę. Bohaterowie nie znają się osobiście i pewnie nic by ich nigdy nie łączyło, gdyby nie mieszkali w jednej kamienicy. Ten fakt i katarynka wystarczają, by stworzyć pewnego rodzaju napięcie, które narasta aż do końca opowieści. Sama katarynka gra dopiero w ostatnich zdaniach noweli, a jej fałszywe i jęczące dźwięki dokonują w obu bohaterach niezwykle głębokiej przemiany.
